Het nieuws dat De Lawei de arbitragezaak over het wegsturen van aannemer Van Norel verloren heeft is amper naar buiten of het lawaai barst los over de vraag wie moet hangen en een spoeddebat is al aangevraagd. Nu ben ik erg voor publieke verantwoording en steun dan ook volop de oproep om in de gemeenteraad een discussie te voeren over de wijze van het realiseren van grote publieke projecten. Want daar gaat het natuurlijk om. De gemeenteraad wil iets, in dit geval een verbouwing van de Lawei, en stelt een som geld beschikbaar. En dan?
Focus op kerntaken
In het kader van de focus op kerntaken zijn door de gemeente allerlei gemeentelijke taken terecht op afstand gezet zoals bijvoorbeeld bij de Lawei en het Sportbedrijf. Bij de Lawei heeft dit ertoe geleid dat ook de opdrachtgeversrol voor de verbouwing door de Lawei is ingevuld. Dit strijdt met een goed Nederlands gezegde “wie betaalt die bepaalt!”. Een ongelukkige keuze blijkt ook nu. Ik denk dat het tijd is om dit mislukte experiment van vrije markt denken over boord te gooien en dergelijke grote projecten gewoon vanuit het gemeentehuis aan te sturen.
Poppetjes
Uiteraard kan er ook dan een conflict met een aannemer ontstaan en ongetwijfeld zal ook de gemeente daarbij fouten maken. Maar de gemeente realiseert niet eenmalig en bouwt ervaring en kennis op. En nog veel belangrijker, de publieke verantwoording is dan helder. De gemeenteraad heeft geld beschikbaar gesteld. Het college stuurt het ambtelijk apparaat aan en legt verantwoording af aan de raad. Ik vrees dat het spoeddebat niet hierover zal gaan. De raadswijsneuzen moeten dan hun eigen rol en keuzes tegen het licht houden en je eigen fouten publiek bediscussiëren is lang zo leuk niet als tegen anderen schoppen. Het lawaai over de Lawei zal vrees ik vooral gaan over poppetjes en niet over de bestuurlijke keuzen die de partijen in de raad gemaakt hebben.
O ja, in het kader van het beschikken over kaas en brood, afgelopen zondag toch weer langs Gorredijk gereden om boodschappen in te slaan. Het blijft jammer dat dit in Drachten nog niet kan! (Met dank aan de Romeinse senator Cato Maior).
Maarten Noordhoff