Dit stuk is niet een data-gedreven stuk. Dus de exacte data waarop een en ander heeft plaats gevonden heb ik niet opgezocht. Wel probeer ik in dit stuk mijn verbazing weer te geven over wat er de afgelopen periode in de Raad is gebeurd. Smallingerland staat momenteel niet bekend als een gemakkelijk te besturen gemeente. Maar wat er zich in de raad van 12 oktober afspeelde deed mij afvragen: “Wat gebeurt hier allemaal?”
Aan de orde waren de Jaarstukken 2020. Aan het woord kwam ELP woordvoerder Yntze de Vries. Hij kwam hevig geëmotioneerd op mij over. Aanleiding was het negatieve accountsrapport over de financiën van Smallingerland. Volgens de Vries had hij altijd al gezegd dat het financiële beleid van de gemeente niet klopte. Daarbij begon hij verbaal om zich heen te slaan richting ambtenaren en college en in het bijzonder de burgemeester. Ook diverse raadsleden kregen een veeg uit de pan. Maar, vroeg ik mij af, was het niet de ELP die in 2018 hoog van de toren blies en stelde dat er “binnen dit huis orde op zaken moest worden gesteld!” Met twee wethouders in het college kregen ze veel ruimte om hiermee aan de slag te gaan.
Vanaf het begin was de ELP de grootste oppositiepartij binnen de coalitie (vrij naar Anton Pieters); de fractie trok zich weinig aan van wat (ook de eigen) wethouders voorstelden. Over de dienstverlening was de ELP ontevreden. Onder verantwoordelijkheid van hun eigen wethouder werd er ruim 6 miljoen euro uitgetrokken om dit te verbeteren; 6 miljoen waarbij wel werd aangegeven waaraan dit zou worden uitgegeven (scholing, extra menskracht e.d.), maar niet zichtbaar met welk verwacht resultaat ten aanzien van de dienstverlening. (Uit eigen ervaring weet ik dat het weken kan duren voordat er antwoord komt op een eenvoudige vraag.)
Vorig jaar werd op voorstel van het CDA de aanpak van de Burgemeester Wuiteweg wegbezuinigd. Hierbij was inbegrepen de aanleg van een zebrapad ter hoogte van Sûnenz en de Serviceflat. De ELP steunde destijds dit voorstel. Groot was mijn verbazing toen ik later in de Serviceflat een brief van de ELP aan de bewoners zag liggen, waarin gesteld werd dat de ELP zich sterk zou maken voor de aanleg van een oversteekplaats.
Het vliegveld Drachten is al jaren een heet hangijzer. Diverse colleges hebben zich er al over gebogen. Maar in 2018 zou de nieuw benoemde ELP wethouder hier slagvaardig mee omgaan. Er kwam een voorstel over de wijze waarop het vliegveld open kon blijven, maar dit werd eigenhandig door de ELP neergesabeld en viel hiermee zijn eigen wethouder af. De raad gaf de wethouder de opdracht mee om met een beter voorstel te komen.
Na twee jaar was het 5 partijen college na veel intern gedoe vervangen door een zakencollege. Dit met instemming van de ELP. De raad zou zich kritisch maar welwillend opstellen. Van begin af aan was duidelijk dat niet alle partijen hieronder hetzelfde verstonden. (U mag raden wie het voortouw nam). Ambtenaren klaagden, zeer tegen hun gewoonte en gedragscode in, over het politieke klimaat dat was ontstaan in de gemeente en waaronder het zeer moeilijk werken was.
En dan nu weer het vliegveld. Terwijl de organisatie (c.q. “het huis”) zich nog bezig houdt met de vraag hoe verder met het vliegveld, komt de ELP met het voorstel om het vliegveld maar te schrappen en hier huizen te bouwen. Los van de inhoud van het voorstel, lijkt het mij dat deze werkwijze de bestuurbaarheid van de gemeente er niet gemakkelijker op maakt.
Straks zijn we in maart 2022 (peildatum 27-10) 11 wethouders en 1 gemeentesecretaris verder. Maar wat zijn we in onze gemeente met zijn “rokende puinhopen” (LC) opgeschoten onder de vleugels van de ELP?
Jaap Munniksma