Ga naar de inhoud

Door de ogen van Emma!

In januari 2025 werd het Ruimtelijk Ontwikkelingsperspectief besproken in de gemeenteraad. Tijdens deze bijeenkomst nam Maarten “de laarsjes van Emma” mee. “Dit is waarvoor we het doen,” zei hij, verwijzend naar de toekomstige generaties die zullen leven en opgroeien in de gemeente. 

Emma, toen zes jaar oud en net begonnen in groep 3, groeit op bij haar ouders Marjolein en Jelle in een mooie twee-onder-een-kapwoning in de Drachtstervaart. Een huis dat Marjolein en Jelle alweer zeven jaar eerder kochten dankzij de financiële steun van Marjoleins ouders en de destijds veelbesproken “ton van Rutte”.

Om het perspectief van toekomstige generaties te blijven volgen, hebben wij Emma gevraagd om elke vijf jaar een korte update te geven over haar leven. Deze berichten uit de toekomst bieden een waardevol inzicht op hoe ruimtelijke planning de levens van bewoners beïnvloedt. Haar verhalen tonen het belang van goed doordachte keuzes in woningbouw, infrastructuur en voorzieningen. Het onderstreept de noodzaak om bij gemeentelijke beslissingen altijd te denken aan de generaties die komen.

Januari 2030 — Emma is 11 jaar

“Er is best veel gebeurd de afgelopen tijd. Bijna twee jaar geleden is papa Jelle verhuisd naar een rijtjeshuis om de hoek. Ik heb daar nu ook een eigen kamer en ben er bijna net zo vaak als bij mama Marjolein. Het zoeken van een huis voor papa was lastig. Eerst wilde hij naar Boornbergum verhuizen, maar dat vond ik echt stom! Gelukkig is dat niet doorgegaan. Zijn nieuwe huis is kleiner dan ons oude huis en toch duurder! Dat snap ik niet helemaal, maar het is wel fijn dichtbij.”

Emma’s verhaal laat zien hoe belangrijk bereikbaarheid en woonruimte dichtbij familie is. Haar kinderlijke blik op de huizenmarkt en woonlasten raakt aan bredere maatschappelijke thema’s zoals betaalbaarheid en nabijheid van voorzieningen.

Januari 2035 — Emma is 16 jaar

“Ik zit nu in klas 4 VWO op het Liudger en heb een hele goede vriendin Myla. Dankzij haar heb ik een andere kant van Drachten leren kennen. Myla’s ouders wonen in een heel klein huis en in de winter is het stervens koud op de kamer van Myla. Ze klagen vaak bij de woningbouwvereniging over vocht. We gaan vaak samen naar de bibliotheek aan het Vogelzangplein om te studeren, of naar mijn huis, Marjolein vindt dat prima. Bij Jelle heb ik geen kamer meer, want hij woont nu samen met Kim zijn nieuwe vrouw en mijn halfbroertje en -zusje. Jelle praat vooral over de nieuwe waterwoning in de Drait waar hij volgend jaar heengaat. Als kind vond ik Boornbergum maar stom en ver weg, maar nu snap ik wel waarom hij dit leuk vindt.”

Emma’s ervaringen illustreren hoe woonkwaliteit invloed heeft op jongeren. Haar observatie over Myla’s woning benadrukt het belang van goede en betaalbare huisvesting, een belangrijk thema in de gemeentelijke planning.

Januari 2040 — Emma is 21 jaar

“Ik zit in het derde jaar van mijn studie Geneeskunde in Groningen en woon in een leuk studentenhuis. De busverbinding naar Drachten blijft lastig, maar de aanleg van de Lelylijn schiet op. Helaas is vorig jaar Beppe, de moeder van Marjolein overleden. Het ging de laatste jaren al slechter met Beppe. Gelukkig werd ze goed verzorgd in Bertilla en konden we vaak even langs wippen. Vorig jaar hebben we met Jelle’s elektrosloep een nachtvaart gemaakt met mijn huisgenoten. Dat was zo bijzonder!” 

De verbinding tussen Drachten en Groningen blijft cruciaal. De komst van de Lelylijn belooft betere bereikbaarheid, wat het aantrekkelijker maakt voor studenten en forenzen. Emma’s haar observatie over de verzorging van haar Beppe benadrukt het belang van wonen en zorg voor ouderen.

Januari 2045 — Emma is 26 jaar

“Ik specialiseer me in oogheelkunde. Maar wat echt bijzonder is: ik heb Myla weer ontmoet en we zijn verliefd! We hebben ons verloofd op ons oude plekje in de bibliotheek in Drachten. Alsof alles weer op z’n plek valt.” De economische crisis ligt nu na bijna 10 jaar soebatten gelukkig ook achter ons. Achteraf heb ik er ook niet zoveel last van gehad en het zal vast door mijn roze bril komen, maar het voelt nu toch alsof er een last weggevallen is en iedereen zich weer kan richten op het leven.  

Deze persoonlijke wending laat zien hoe belangrijke plekken in een stad, zoals de bibliotheek, een rol spelen in levenslange herinneringen en relaties.

Januari 2050 — Emma is 31 jaar

“Myla en ik wonen nu samen in Drachten-Zuid. We hebben twee kinderen, Charlotte en Sebastiaan. Dankzij de Lelylijn ben ik in 20 minuten op mijn werk in het ziekenhuis in Groningen. Op vrijdagen werk ik in het ziekenhuis in Drachten en fiets ik daar in 7 minuten naartoe. Doordat hier ook in de crisisperiode volop doorgebouwd is, is Drachten nu een echte voorstad van Groningen geworden. De buurt is levendig, met veel jonge gezinnen en nieuwe voorzieningen. Charlotte gaat naar een basisschool op loopafstand en Sebastiaan geniet van de speeltuin aan het einde van onze straat. Het voelt goed om in een gemeenschap te wonen die met ons meegroeit.”

Emma’s verhaal sluit de cirkel: de ruimtelijke keuzes van vandaag hebben bijgedragen aan een leefbare toekomst. Goede infrastructuur, bereikbare zorg en diverse woonmogelijkheden maken Drachten een fijne plek om te wonen.