Ga naar de inhoud

Uit de raad 25-02-2020

Door: Jaap Munniksma

25 februari was een bijzondere dag. Toen presenteerde de verkenner Ton Baas zijn rapport over de bestuurlijke crisis in Smallingerland. 

Ook al kwam de stap van de PvdA fractie om uit de coalitie te stappen voor velen over als een schok, na het lezen van het rapport kun je niet anders vaststellen dat de fractie goed heeft aangevoeld dat de wijze waarop deze gemeente wordt bestuurd spaak loopt: een gebrek van vertrouwen in- en tussen alle geledingen; tussen wethouders onderling, tussen raadsleden tussen het ambtelijk apparaat en gemeenteraad, kortom in feite een onwerkbare situatie. Het gevolg hiervan is dat er op dit moment weinig van de grond komt. 

In twee jaar tijd is Smallingerland afgegleden naar een bijna onbestuurbare gemeente. Hoe heeft dit zo kunnen gebeuren? 

Het zou gemakkelijk zijn om de ELP als hoofdschuldige aan te wijzen, want dat is mijns inziens voor een groot deel ook zo. Maar de raad mag ook naar zichzelf kijken. Voert zij haar kader stellende en controlerende taak naar behoren uit? Volgens de heer Baas gaat de raad te vaak op de stoel van de uitvoerende ambtenaren zitten en werkt dit voor de organisatie verlammend.

Op zich is het wel voorstelbaar dat raadsleden graag tot actie overgaan. Raadsleden zitten er immers voor de burgers en willen allemaal “het goede” voor de inwoners. Het is dan verleidelijk om in oplossingen te gaan denken, waarbij je dan voorbij gaat aan de professionals die het beleid moeten uitvoeren. Die worden dan de loopjongens/meisjes van de raad, zonder dat er een beroep wordt gedaan op hun professionele kennis en inzet. Dat dit op termijn frustraties oproept en de betrokkenheid doet afnemen is voorstelbaar en dat daardoor de bereidheid om voor de raad door het vuur te gaan afneemt ook. “Die raadsleden weten het immers toch altijd beter;((.“ 

Ook als PvdA fractie trappen we soms in die valkuil. Het debat later op de avond over de Radar uitzending over Carins was daarvan een voorbeeld. De verbolgenheid over de uitzending was groot. De emotionele betrokkenheid ook. “Dit wil je toch je inwomers niet aandoen?!” 

De oplossing leek simpel: verleng die indicatie dan in eerste instantie zoveel mogelijk! 

Tijdens het debat over een ingediende motie kwam het besef bij veel fracties het naar boven dat zich hier hetzelfde afspeelde als wat de heer Baas had geconstateerd. Toen de wethouder aangaf dat hij de inhoud van de motie wel kon steunen en zich in ging zetten voor verbetering, werd de motie niet in stemming gebracht. Als blijkt dat hierna nog geen verbetering intreedt, kan de raad vanuit zijn controlerende functie alsnog een motie indienen waarin om concrete maatregelen wordt gevraagd. 

Hiermee is ook aangetoond dat het raadswerk soms best ingewikkeld is. Je wilt zo graag iets voor de burgers doen, maar dan is het soms toch beter om enige afstand te bewaren, omdat er anders nog minder van de grond komt. En aan een slecht functionerende gemeente heeft niemand iets.