Daar stinken we mooi in.
In de jaren negentig begon het: De markt moest meer armslag krijgen, de overheid moest zich terugtrekken. Dan zou het economisch beter gaan. De PvdA deed er ook aan mee, of op zijn minst steunde dit beleid. Meer liberaal, minder sociaal?
Eén van de constructies die we toen bedachten was de zogeheten Publiek Private Samenwerking (PPS). Vooral bij grote bouwwerken en aanleg wegen etc. ingezet als wondermiddel.
Ook in de gemeente Smallingerland kwam het voorbeeld van een PPS, het uitgraven van de Drachtstervaart.
De private partij, de Wind Groep, mocht gronden verkopen langs de Drachtstervaart voor woningbouw en als tegenprestatie de vaart tot aan het centrum uitgraven. En niet onbelangrijk een stortplaats van oud huisvuil werd gesaneerd.
Voor het saneren van de vuilnisbelt kreeg de gemeente veel subsidies (publiek geld dus). Aan het laatste stuk, zeg maar vanaf de Zuiderhogeweg tot aan het centrum, was overigens weinig te verdienen, het kostte alleen maar geld.
Het project Drachtstervaart is een succes. Er ligt een mooie woonwijk aan het water waar veel mensen met plezier wonen. En de vaart is terug in het centrum en heeft het centrum van Drachten een boost gegeven.
En toch zit ik met een vreemd gevoel. Toen de private partij destijds het geld had verdiend met de woonwijk en er kosten moesten worden gemaakt, namelijk het verder uitgraven naar het centrum bleek de private partij niet meer in staat zijn verplichtingen te voldoen.
Ik zat toen, in 2012, in de raad en we werden geconfronteerd met een dilemma. De gemeente moest het geld alvast voorschieten om de vaart af te maken naar het centrum. Het alternatief was dat de vaart zou eindigen bij de Zuiderhogeweg.
Kon je toen als raadslid dat besluit nemen? Misschien wel stoer, maar een enorme deceptie dat Drachten jarenlang het lachertje van bestuurlijk Nederland zou maken. En er waren garanties ingebouwd dat het geld echt wel zou worden terugbetaald. Het bedrijf zat tijdelijk in de problemen. Een beetje ‘tegenWind’ zullen we maar zeggen.
Het is nu 2019, ik ben al enige tijd geen raadslid meer, maar volg de politiek, ook de plaatselijke met belangstelling. En dan lees ik in de Leeuwarder Courant: ‘Smallingerland het schip in met Drachtstervaart’. Wat blijkt, de private partij, de Wind groep kan nog steeds niet aan de verplichtingen voldoen. Er wordt een schikking getroffen, €150.000,- ontvangt de gemeente, van de vordering van 10 miljoen…
Dus toch denk je dan als oud raadslid: “Daar zijn we mooi ingestonken. De verdiensten gaan naar de private partij en de kosten naar de publieke partij. Is dat de Publiek Private Samenwerking?”
Bert van der Meulen