Aan de hand van zeven stellingen konden de politieke partijen hun mening geven over onderwerpen die er in de gemeente speelden. De SP deed niet mee, want ze vond dat ze zich op basis van deze stellingen onvoldoende kon profileren als sociaal georiënteerde partij. Jammer, want tijdens het debat zou blijken dat een beetje handige lijsttrekker voor zijn of haar partij die link wel had kunnen maken.
Wie de gemeentelijke politiek een beetje volgt, had de standpunten van de partijen wel kunnen voorspellen. Toch waren er ook een aantal opvallende zaken.
Zo werd duidelijk dat het huidige bed, bad en brood beleid voor uitgeprocedeerde asielzoekers door een ruime meerderheid van de fracties werd gedragen. Alleen VVD en ELP waren hierop tegen.
Ook het parkeerbeleid verdeelde de fracties. Onder aanvoering van het CDA werd gepleit voor meer gratis parkeerplekken in het centrum van Drachten. Daarbij wijzend naar Surhuisterveen en Gorredijk als omliggende dorpen waar dit ook het geval is.
Op zich vind ik deze verwijzing vreemd. Een plaats als Drachten moet zich niet spiegelen aan kleinere kernen, maar zou de vergelijking aan moeten gaan met Leeuwarden en Groningen. En als je dan naar de parkeergelden kijkt … dan betaal je hier een fractie van de bedragen die daar gevraagd worden.
Zelf kom ik uit een ondernemersgezin. Ons werd altijd voorgehouden dat je als ondernemer elkaar ook iets moet gunnen. Juist de onderlinge concurrentie houdt de zaak levendig. Mijn vader zou vast gezegd hebben: “ Laat die TV sterren maar naar Gorredijk gaan, en die groep die zo nodig hun boodschappen elders wil halen prima. Maar zorg er wel dat voor dat het centrum van Drachten een plek van reuring wordt, dan compenseer je het verlies aan de ene kant wel met winst aan de andere zijde.” Waarschijnlijk zou hij ook vinden dat hier een belangrijke taak voor de ondernemers zelf ligt. Met het subsidiëren van de Centrummanager heeft de gemeente overigens wel het signaal gegeven dat ook zij haar steentje bij wil dragen om dit van de grond te krijgen.
En zo kom je vanzelf op de koopzondag. Hét onderwerp van deze verkiezingsstrijd. Het is duidelijk dat de christelijke partijen, SGP, CU en ook in zekere zin het CDA, hier tegen zijn, terwijl de andere partijen de ondernemers in het centrum de ruimte willen geven om hier zelf invulling aan te geven.
Het onderwerp dat mij echter het meest inspireerde was de stelling dat megastallen een kans voor het platteland zijn voor de leefbaarheid van het platteland. CDA en VVD waren het hier mee eens. Het meest afgewogen antwoord werd wat bij betreft gegeven door de FNP, die juist pleitte voor meer biologische veehouderij (niet zo verwonderlijk met een biologische boer als lijsttrekker), en volgens de FNP lag er juist een bedreiging voor de toekomst van het platteland met de komst van megastallen, omdat nu al overname van dit soort bedrijven een moeizame zaak is.
Het antwoord van de PvdA verraste mij echter het meest, zij heeft immers niet een echte boerentraditie. Maar Roel Haverkort zette heel duidelijk uiteen waar de partij voor staat. De PvdA zet in op bio-diversiteit. Niet op voorhand tegen megastallen, maar de inzet van de gemeente moet zijn het behoud van een natuurlijke leefomgeving. Daarbij past een inzetten op biologische veehouderij. Toestanden als in Brabant met veel en grote boerenbedrijven moeten we hier niet hebben. Een enkele boerderij met zo’n 250 dieren, misschien, maar daar ligt niet de toekomst..
Hier was voor mij meteen ook de link te maken die eigenlijk in het debat ontbrak: “Hoe gaan we om met de zwakkeren in de maatschappij?” Lees voor megastallen “ondernemer” en voor natuur “de zwakkeren in de maatschappij” en je snapt hoe de PvdA zich in zal zetten in het Sociaal Domein: Ruimte gevend voor hen die iets willen, niet ten koste van alles, daarbij ook opkomen voor hen die in het verdomhoekje zitten.
Zo werden zeven stellingen besproken, die op een leuke wijze werden ingeleid door filmpjes gemaakt door studenten van de multi-media opleiding van de Friese Poort.
Tijdens het debat kregen de sprekers de handen van het publiek regelmatig op elkaar ter ondersteuning van hun kandidaat. Na afloop werden er nog veel meer handen geschud toen het publiek met elkaar in gesprek ging…
Jaap Munniksma