“Hoe om te gaan met de wet en regelgeving als het de baas zelf betreft?” Deze vraag stelde de ELP aan de raad toen het voorstel aan de orde kwam om de burgemeester ontheffing te verlenen om in de gemeente Smallingerland te wonen.
Volgens de Gemeentewet hoort de burgemeester in de gemeente te wonen waarin hij is benoemd. De burgemeester van Smallingerland woont sinds zijn benoeming vijf jaar geleden nog steeds in Marum. Op zich geen onoverkomelijke afstand, maar hoe zit het met de geloofwaardigheid van een politiek ambtsdrager als deze zelf niet de consequenties neemt van de wet en regelgeving zoals die gelden?
De redenen dat een burgemeester in zijn gemeente moet wonen zullen destijds vast van deze aard zijn geweest: “de gemeenschap beter leren kennen”, “onderdeel uitmaken van de gemeenschap”, “de burgervader zijn…”
Maar wat mag hij van de burgerij verwachten als hij “als vader” zelf het goede voorbeeld niet geeft?
In deze tijd dat de politici toch al vaak gezien worden als “zakkenvullers” lijkt het mij dan ook zeer wenselijk dat een burgemeester het goede voorbeeld geeft. Zeker in Friesland dat toch over het algemeen redelijk gezagsgetrouw is. (We leven hier tenslotte niet in Limburg;))
Diverse fracties, ook de PvdA, lieten wel een kritisch geluid horen, maar stemden uiteindelijk toch in met het voorstel om de huidige situatie nog te gedogen. Ik ben benieuwd wat de burgemeester met die kritiek doet.
Overigens kun je je afvragen of de woonplaatsvereiste nog van deze tijd is. Al is dat wel een heel andere vraag. Daarover zou de raad zich uit kunnen spreken en dit dan per motie aan Den Haag kenbaar maken. Dan kloppen gevoel en regelgeving in ieder geval met elkaar, wat de geloofwaardigheid van de politiek uiteindelijk ten goede komt.
Jaap Munniksma